Anders dan gedacht...

Vandaag begin ik met de afwas.

Daarna maak ik ons bed op

en gaat er een wasje in de machine.

Dan verder met de klus van gisteren...

...de woonkamer opruimen en het huis stofzuigen.

Dat opruimen is geen grote klus.

De post kan naar de studeerkamer van mijn man...

...oud papier gaat naar de papierbak.

Er liggen ook wat spullen van mijzelf...

die breng ik naar de plek waar het hoort.

Ik besluit het stofzuigen later te doen.

Want er ligt al wat vouw- en strijkgoed

in mijn wasmand.

En daar komt de was van gisteren

nog bij.

Dat ga ik vandaag mooi wegwerken.

En daarna mag de stofzuiger

door het huis vliegen.

Strijken is voor mij geen straf...

hoewel ik er niet altijd zin in heb.

Maar vanochtend wel...

...*Ü*...

Na een poosje

 liggen er keurige stapels met schoongoed...

... klaar om opgeruimd te worden.

Ondertussen piept de wasmachine

als teken dat de was klaar is.

Die hang ik in het trapgat te drogen.

Daarna is het toch echt tijd

om de stofzuiger zijn werk te laten doen.

Een wel besteedde ochtend.

Heerlijk alles aan kant...

vanmiddag wordt er heerlijk gehandwerkt.

Ja... dat had ik gedacht.

Het verhaal wat nu volgt heeft niets

 met schoonmaken of opruimen te maken.

Dus voel je vrij om hier te stoppen met lezen.

Manlief belt tijdens zijn middagpauze 

dat het schadeherstelbedrijf hem heeft geinformeerd

dat onze auto zo goed als klaar is.

Er moet alleen nog een sierstrip worden bevestigd

maar dat kan op een later moment.

Deze blijkt niet voorradig.

Iets in mij zegt dat ik beter eerst

telefonisch contact kan opnemen

 met het schadeherstelbedrijf

want is de auto ook regendicht.

De dame bevestigt dat de auto klaar is

en ik kan er gewoon mee rijden...

...in principe...

Dat "in principe" zit mij niet zo lekker.

Ik bel voor de zekerheid

ook nog even met het verzekeringskantoor.

Daar krijg ik als advies het bedrijf te vragen

of ze garant kunnen staan voor gebruik

 van de auto in de huidige staat.

Wanneer ik bij het bedrijf arriveer

staat de auto buiten op het parkeerterrein.

Ik besluit te kijken welke sierlijst er wordt bedoeld

en zie tot mijn schrik dat het rubber

dat zorgt voor de afsluiting van het raam en het portier ontbreekt.

Opnieuw contact gezocht

met het verzekeringskantoor.

Want over de hele breedte van het achterraam

zit gewoon een kier van ruim 1 cm.

...Zucht...

Ik wordt niet veel wijzer van het gesprek

maar begrijp dat ik recht op vervangend vervoer heb

wanneer de auto niet gebruikt kan worden.

De medewerker van het schadeherstelbedrijf

is het met mij eens dat het er 

wel raar uitziet zo zonder raamrubber 

waarbij je gewoon in de deur kunt kijken.

Hij zoekt naar een oplossing samen met iemand van de werkplaats.

De kier wordt  met tape afgeplakt...

geen gezicht natuurlijk.

Er worden nog wat andere onregelmatigheden

 weggewerkt en opgelost.

Ze staan in ieder geval wel garant.

Ondertussen zijn we gewoon al 2,5 uur verder 

na het telefoontje van mijn lief.

Van de vervangende auto wordt de km-stand genoteerd

en gecontroleerd of we deze netjes hebben afgetankt.

Uiteraard.

Wanneer we weer naar binnen willen gaan

 zie ik de andere kant van onze auto...

...en de moed zakt mij in de schoenen.

Er zit een behoorlijke kras.

Ik attendeer de medewerker hierop

en vertel dat die er niet was bij aflevering van de auto.

Hij gaat de foto's controleren...

... en inderdaad geen kras.

Zij nemen de verantwoordelijkheid 

en de kras wordt professioneel weggewerkt

wanneer de auto voorzien wordt

 van de rubberen afwerkrand.

Ik vraag of er niet iets moet worden vastgelegd

omdat er nu niets zwart op wit staat.

Mevrouw... u hebt van mij de toezegging

dat wij het gaan herstellen.

Was het 12.30 uur toen manlief mij belde

het is 15.30 uur wanneer ik weer thuis kom.

Daarna bel ik opnieuw het herstelbedrijf 

en vraag of ik het verzekeringskantoor 

moet informeren over deze nieuwe schade.

Opnieuw wordt toegezegd dat ze het netjes zullen verhelpen

wanneer de auto terugkomt voor de laatste afwerking.

Het staat allemaal in ons systeem.

Deze hele gang van zaken

is zo buiten mijn comfortzone.

Wanneer ik dit zo tik 

bedenk ik dat ik gewoon zelf 

het schadeformulier had moeten pakken

en deze had moeten invullen.

Gewoon zakelijk en professioneel...

... zoals zij dat normaal ook doen.

Maar ja...

dat bedenk ik vaak allemaal achteraf.

Herken je dat...

...dat je achteraf denkt

waarom heb ik niet gewoon...

We zullen zien hoe dit afloopt.

Maar van handwerken

 is het vandaag niet meer gekomen.

De eerste dag zit er op...

Wanneer mijn vorig blog online staat

 begin ik voortvarend.

De afwas gaat elke dag in een grote bak

die in het aanrechtkastje onder de gootsteen staat.

Je wil niet weten hoeveel daar in past...

... heel veel!!!

Wanneer ik met de afwas wil beginnen

zie ik dat er een hele grote vrachtwagen 

ons huis voorbereid rijdt

en vervolgens niet verder kan.

Ik krijg een deja-vu (klik)

 met vorige week maandag.

Deze chauffeur is wat oplettender en voorzichtiger

en besluit mbv een wegwerkmedewerker

de vrachtwagen achterwaarts weer helemaal terug te rijden 

naar de hoofdweg.

Daarna probeer ik opnieuw het bedrijf

die de wegwerkzaamheden uitvoerd te vragen

of ze toch een extra bord willen plaatsen

bij het begin van de weg.

En zo gaat er een half uur voorbij

zonder dat er ook maar iets in het huishouden is gebeurd.

Maar dan is de afwas toch echt aan de beurt.

Na de afwas bedenk ik

 dat ik het aanrecht ook weer eens goed wil doen.

Met goed bedoel ik met wat chloor en jif.

Niet te veel... en ook niet vaak...

...ik doe een eeuwigheid met de flessen.

De zwarte schimmel op de kitrand is mij 

al langer een doorn in het oog.

Daar gaat ook iets chloor op.

Tja... dan wil ik ook maar meteen

de voegen tussen de tegels

onder handen nemen...

... die zijn al heel lang niet meer wit...

... en dat vind ik maar niets.

Als ik zo een kwartiertje bezig ben

bedenk ik mij dat dit allemaal 

niet op mijn lijstje stond

voor vandaag.

Want zie je... 

... zo gaat het vaak bij mij...

... ik bedenk van te voren iets 

en dan komt er van alles tussen

waardoor de eigenlijke klusjes niet af komen.

Ik spoel resoluut het aanrecht goed af

met ruim water.

Ik ga mij focussen op wat op mijn lijstje staat.

Want focus  (klik) is 

mijn woord voor dit jaar.

Wel neem ik nog snel de gootsteen even mee...

... zo... 

...ook weer netjes.

...*Ü*...

Nu het aanrecht aan kant is ga ik verder

met een klus van mijn lijstje...

... de bestekla...

Alles gaat eruit.

De bak wordt schoongemaakt

en daarna de lade zelf.

Het bestek gaat weer terug.

De lepeltjes worden met jif opgepoetst...

... geen onnodige luxe met al die theeaanslag.

Ik besluit de lepeltjes en vorken

die niet bij de bestekset horen

bij elkaar in een mok te bewaren.

Met wat herschikken wordt de lade 

zo wat overzichtelijker 

en ziet alles er weer netjes uit.

De was is ondertussen al lang klaar

en mag in het trapgat drogen.

Daarna vul ik de wasmachine opnieuw.

Dit keer is een hoofdkussen aan de beurt...

de andere heb ik dit weekend gedaan

en die is mooi schoon geworden.

Zo fijn dat ze gewoon in de wasmachine kunnen.

Ik heb een handwasje

en daarvoor maak ik een sopje

zodat het lekker een poosje kan weken.

Wanneer ik naar boven loop

 om een schone thee- en handdoek te pakken

ruik ik de was al.

Een heerlijk subtiel geurtje...

....hmmm.... lekker.

Voor ik er erg in heb is het lunchtijd

en neem ik een korte pauze.

Daarna is de andere keukenla

aan de beurt.

Het blijkt ook wel echt nodig.

De DE-punten worden uitgeknipt

en verdwijnen uit de la.

Net als wat andere prulletjes

zoals ijsblokjes en klipjes van het brood.

Scharen krijgen een andere plek.

Zo...

dat ziet er veel beter uit.

Vervolgens is onze slaapkamer aan de beurt

en wordt er lekker gesopt...

... nachtkastjes en lampen...

... bedombouw...

... kaptafel en spiegel...

... deuren en lichtknopjes...

Daarna de badkamer en toilet beneden.

Niet heel uitgebreid...

dat is vrijdag nog gebeurd.

Maar wel zo dat alles weer lekker fris is.

De kamer valt eigenlijk best mee

en ik schuif dat samen met het stofzuigen

door naar morgen.

Want ondanks dat er regen is voorspelt

wil ik graag de bank in de voortuin 

even soppen.

Dan kan ik gelijk het onderste raam

en de plinten bij de voordeur meenemen...

die zitten onder het zand...

... net als de voordeur.

Dan nog met kokend water 

in de achtertuin proberen

de mieren te bestrijden.

Ondertussen droogt het hoofdkussen

al heerlijk in de laatste zonnestralen.

Die zonnestralen helpen 

om het kussen weer mooi wit te krijgen.

Het handtwasje hangt aan de tuindeur te drogen.

Alles gaat naar binnen

wanneer donkere wolken samenpakken.

En dan zit het er voor vandaag op.

Ik tik nog het laatste stuk van dit blogje.

Zo nog even  het avondeten voorbereiden...

...groentesoep met een broodje.

Morgen is er weer een dag...

(foto's  volgen)

XXX

Een klein jaar verder...

Hoe is het nu met de zolder???

De zolder is al wel een heel eind...

... maar nog steeds niet helemaal

zoals het zou moeten zijn.

Het is een doorlopend projekt

zullen we maar zeggen.

Maar mijn uitgangspunt blijft

dat het er op vooruit moet gaan.

Dus als er iets bijkomt

zal er iets anders moeten verdwijnen.

Dat lukt nog steeds.

Er is een reden dat ik juist vandaag

weer begin met bloggen.

Ik heb een soort van lijstje in mijn hoofd

van dingen die ik graag deze maand wil doen.

Kijk... dan is zo'n blog toch wel heel handig.

S E P T E M B E R   P L A N N E N

Vouwgordijnen en gordijnen beneden verdieping

Stofferen stoelen

Keukenkastjes en buffetkast 

Kamerkast

Boekenkast

Spullen achter schuine kant zolder

Oorstoel weg

Oude naaimachines weg

Country wandkast weg

Ventilator opruimen

Tuin voor en achter winterklaar

Tuinplanten kopen

Kamerplanten kopen

Maandag en vrijdag zijn bij mij de dagen

die ik vooral voor het huishouden reserveer.

Het zijn ook de dagen 

waarop ik liever niets af spreek.

Voor en na het weekend heb ik

extra behoefte aan rust.

Tijd voor mijzelf gecombineerd met het huishouden

werkt voor mij heel goed.

Vanmorgen heb ik de was gesorteerd

en ging er als eerste een witte was

in de machine.

Maar wat ik ook probeerde...

... de machine weigerde te doen

wat er van hem verwacht werd.

Elke keer wanneer ik probeer

 de wasmachine aan te zetten

begint hij te piepen

 en verschijnt er een sleutel in de display.

Even zoeken op internet

en het blijkt een kinderslot te zijn.

Het euvel is te verhelpen

 door de START-knop 5 seconden in te drukken.

Terwijl de machine draait tik ik dit berichtje.

Dan is er zo eerst de handafwas. 

Hier geen afwasmachine...

... ik vind het zonde

 om hier kastruimte voor op te offeren.

Maar ook vind ik het geluid van zo'n machine

niet fijn.

De keren dat ik een afwasmachine mis

zijn op een hand te tellen...

... *Ü*...

Daarna zijn de twee keukenlades

met bestek en dergelijke aan de beurt.

Verder de gewone maandagse dingen.

De woonkamer even door

 en alles wat ergens anders hoort

 op de juiste plek terug leggen.

Ons bed ligt al een paar uur te luchten...

die maak ik zo meteen op.

Daarna ga ik meestal met een sopje

door de slaapkamer.

Op de een of andere manier

 ligt daar altijd wel stof.

De badkamer en toilet krijgen ook

 een sopje te zien.

In de woonkamer wordt ook het nodige nog gesopt.

Vervolgens met de stofzuiger

 van boven naar beneden.

En dan is alles klaar voor deze week.

Verder nog kijken wat ik met het eten doe

en eventueel de boodschappen hiervoor halen.

Deze maandag wordt goed besteed.

XXX

Kleine stapjes...

 Deze week is er niet 

veel gedaan op zolder. 

De boot vroeg nog wat aandacht.

Maar ik ben met de kast begonnen.

Zo zijn er twee vakken vrij gemaakt...

... en die zijn ook al weer gevuld zijn.

Mijn mandje met breirollen 

heeft er een plekje in gekregen.

En mijn dozen met oude schoolwerkjes 

hebben nu ook een vaste plek.

Er boven op 

liggen hele oude linnen theedoeken.

Mooi om zo neer te leggen...

maar ik kan er ook op borduren.

Er onder liggen 

een paar hele oude Ariadnes.

Deze stapel met hobbyboeken

gaat weg.

Niet omdat ik ze niet mooi vind...

... maar omdat er geen plek voor is.

En deze stapel tijdschriften

gaat ook weg.

Zo fijn dat de opruimmethode van Dana

zo goed bij mij past.

Spullen wegdoen zonder spijt

en/of stress.

Dit vak is voor de volgende keer.

Mijn oude agenda's...

jaren bewaard maar nu 

mogen ze weg.

Fijn om het straks te vullen

 met spullen waar ik blij van word.

Er is nog genoeg

om straks afstand van te doen. 

Volgende week hoop ik 

nog eens vier vakken 

uit te ruimen.

Bootklussen...

 Deze week ben ik 

door het mooie nazomerse weer

vaak op de boot (klik) te vinden.

Daar is zo vlak voor het einde van het vaarseizoen

nog van alles te doen.

Zo ging het oude loodband van de ramen 

en kwam er nieuwe op.

Het eindresultaat is best mooi geworden..

maar vooral het aanbrengen van het nieuwe loodband

was een klus waar ik best tegenop zag.

Daarom heb ik de klus

 in stukjes gehakt.

Eerst de ramen schoon

 en mallen van de ramen maken.

Daarna rekenen en de loodlijnen tekenen.

Daarna het loodband op maat knippen

en op de ramen plakken.

Een vorige eigenaar heeft op de bonnefooi geplakt

maar daar zijn wij allebei niet zo van...

... *Ü*...

Door een misrekening

 moest het tekenen van het grote raam over.

Voor het plakken van het loodband 

heb ik met mijzelf de afspraak gemaakt 

dat het niet perfekt hoeft.

Daarna diep ademhalen

 en maar gewoon beginnen.

Het eerste raampje viel mee.

Het tweede ook.

Het grote raam was iets lastiger

maar is ook goed gekomen.

Manlief is in ieder geval meer dan tevreden

...*Ü*...

De boot hebben we de afgelopen dagen

 rigoureus opgeruimd voor de winter.

Sommige spullen kunnen in het voorjaar

gewoon weer aan boord.

Andere spullen kunnen weg.

Wel jammer dat het net

midden in mijn opruimplannen valt...

... maar het hoort erbij.

Als het goed is kan het meeste in de opslagruimte

achter de ladekasten op zolder.

En zo niet...

dan zullen er daar andere zaken

 weg moeten.

Dat laatste wordt steeds minder een probleem

nu ik het doel van de zolderruimte goed voor ogen heb.

Ik heb er nog steeds vertrouwen in.

XXX

Het domino effekt...

 Zaterdagmorgen stond een bezoekje

aan de rommelmarkt op de agenda.

Ik hoor je denken...

maar het containerprincipe

pas ik ook hierbij toe.

Het kleine kopje ging mee naar huis...

het past bij mijn Engelse servies (klik) en (klik)

en neemt op deze manier

 geen extra ruimte in beslag...

...*Ü*...

Zaterdagavond werd deze droger opgehaald

en dat scheelt heel veel ruimte op zolder.

Zo stapje voor stapje denk ik

dat mijn plannen voor de zolder

 dit keer gaan slagen.

Er is nog écht mega veel op te ruimen

maar ik zie nu al resultaat.

Op de boot zijn ook klusjes

waar je op een bepaald moment

geen oog meer voor hebt.

Zoals dit kastje.

Maar nu ik in de opruimmodus zit

vallen deze dingen ineens wel weer op.

De nummers die vóór de schakelaars zaten

heb ik onlangs al verwijderd.

Maar de labels zaten er nog.

Het schoonmaken was even een klusje...

maar nu ziet het er weer strak uit.

Met dank aan mijn jongste dochter

die een machine heeft

waar je dit soort letters mee maakt.

Gisteren nam ik deze ramen onderhanden.

Ik was al begonnen toen ik bedacht 

dat het misschien leuk zou zijn

wat foto's te schieten voor dit blog.

Het loodband is net als de labels oud

en aan vervanging toe.

Eigenlijk wilden we dat al direkt

na de aankoop doen

maar het is toen blijven liggen.

Ik dacht gisteren wel even

...waar ben ik aan begonnen.

Maar na een korte pauze 

moesten ook de deurtjes

er aan geloven.

Vanmiddag mag ik de glaslatten lakken

en dan hopelijk morgen

het nieuwe loodband er op.

Van de vorige eigenaar...

maar een leuk detail.

V A R E N D   E R F G O E D

Aan boord nog even gegeten.

Het lijkt wel of buiten 

alles lekkerder smaakt.

Na een toetje en een bak koffie 

ging ik weer naar huis.

In de avond wordt het al vroeg kil.

Kijk... dit potje 

stond nog in mijn nachtkastje (klik).

Een mooie herinnering 

aan een bijzondere dag (klik).

Maïs blijft een eeuwigheid goed...

en olie en suiker heb ik gewoon in huis.

Alleen het kaartje blijft over.

Vanmorgen kwam ik 

deze touwen tegen op zolder.

Eén touw was aan het ontrafelen...

dat was zo hersteld

en de einden met een vlammetje gezekerd.

Ze verhuizen naar de schuur.

De wasmachine draait nu

 met een donkere was.

Die hang ik straks nog snel buiten op.

Daarna een oppasmoment bij Tijs...

dat is altijd genieten.

Volgend jaar zit hij op school...

de tijd gaat veel te snel...

...*Ü*...

Mijn nachtkastje...

 De afgelopen dagen 

zijn er kleine opruimacties geweest.

Maar niet interessant genoeg

om hier te noemen. 

Hoewel... kijk... de lamp hangt...

met dank aan manlief.

En de droogtrommel (klik) op de zolder

gaat nog deze maand weg.

Na 35 jaar doet hij het nog steeds

maar de laatste jaren

 wordt hij eigenlijk niet meer gebruikt.

Op de plek waar de droogtrommel staat

 komt straks mijn wasmand te staan.

Vandaag is mijn sokkenla aan de beurt

voor een opruimronde.

Gisteren zag ik deze (klik) video

en die trickerde mij.

Want mijn sokkenla zit al weken

 prop en propvol!

Er konden een paar weg

omdat de hakken helemaal kaal waren.

Een paar waren van manlief 

en verhuisden naar zijn la.

De rest werd na controle netjes opgevouwen

 en terug in de la gelegd.

Omdat het een klusje van niks bleek

ging ik vrolijk verder met de volgende la.

Daar bewaar ik al mijn ondergoed in.

En daar kwam ik tot mijn schrik

ook deze sokken tegen.

Ja zo gaat dat bij mij...

wanneer iets vol is ga ik gewoon verder

op een andere plek.

 Maar als het goed is

stopt dit vanaf nu

 met de containermethode van Dana...

...*Ü*...

Gelukkig is er nog genoeg plek 

in mijn sokkenla...

... alles kreeg een plekje.

Deze winter heb ik geen koude voeten...

... *Ü* ...

Mijn ondergoed

heeft nu ook weer genoeg plek.

Want met het doorschuiven van de sokken

kwam ik ook met die la in de problemen.

Voor mijn BH's heb ik wel een andere plek bedacht.

Ze hangen aan een hangertje

in mijn kledingkast.

Dit gaat er uiteindelijk weg.

Het witte hemdje knip ik zo nog even in stukken

voor poetslappen.

De pantysokjes verdwijnen in de mand

met schoenenpoets.

Je schoenen gaan mooi glimmen 

wanneer je ze daar mee nawrijft.

De oude sokken en onderbroeken

gaan bij het vuilnis.

En toen bedacht ik dat de bovenste la

er dan ook maar aan moest geloven...

... zucht...

Het is de grootste klus.

Het is een la voor van alles en nog wat.

Ik bewaar daar oa spullen die voor mij 

een emotionele waarde hebben.

Zoals deze kiekjes

waar ik mijn eerste stapjes zet.

Maar ook een oud geboortekaartje

van mijn man.

Wanneer ik de rommel eruit heb gefilterd

en de spullen die er niet thuishoren 

elders zijn opgeborgen 

blijft er een keurige la over.

Dit is de rommel die ondertussen

in de papierbak ligt.

Ik bewaar bijna al mijn bonnetjes...

om ze vervolgens later

 alsnog weg te gooien.

Eens kijken of ik mijzelf kan aanleren

dit al veel eerder te doen?

Maar mijn nachtkastje

 is in ieder geval helemaal opgeruimd.

Het was vooral door die laatste la

zoals gezegd een beste klus.

Maar het helpt zo

 om het gestruktureerd aan te pakken.

* wat is afval

* wat hoort ergens anders

* wat kan worden gedoneerd

* waar zou ik het zoeken

* wanneer ik het opberg

weet ik dan nog dat ik het heb 

Ik heb met deze ladenkast 

gelukkig nog geen

 moelijke beslissingen hoeven nemen.

Voor alles is nog steeds een plek. 

XXX