zaterdag 4 november 2017

Het begin is er...

Gisteren is er niet alleen
een start gemaakt met
dit blog.
 
Ook mijn voorraadkast moest
eraan geloven...
... de bovenste twee planken
wel te verstaan...
 
Maar dat vind ik toch nog net
iets te heftig om hier te delen
...*Ü*...
 
Vanmorgen ben ik met de spullen
die in de keuken staan
aan de slag gegaan.
 
Eerst maar eens wat fotootjes gemaakt
en de meiden gevraagd of er nog wat
van hun gading bij is.
 
 
Deze stapel plaats ik in een weggeefhoek.
 
 
Net als deze doos waar nog een hele stapel
landleven en Woonmagazines in zitten.
 
 
Dit wordt krijgt hopelijk ook een
goed plekje via de weggeefhoek.
 
 
De wieg gaat naar oudste dochter.
Blij dat het een goed plekje krijgt.
 
Vorige week heb ik de bekleding
 gewassen en gestreken. 
 
De gitaar verdwijnt hier achter het schot
en wacht tot Nora (ons kleinkind) groot genoeg is.
 
Haar papa en mama spelen allebei gitaar
en mocht de kleine meid nou ook kriebels krijgen
dan kan ze mooi op mijn oude tokkelen.
 
Zo... dat ruimt allemaal lekker snel op.


 Nu zijn de bananendozen aan de beurt.
 
Dit is de onderste van de twee dozen
 die je op de vorige foto ziet.
 
De roze handdoek gaat naar de schuur.
Die kan manlief nog wel gebruiken.
 
De glazen gaan naar de weggeefhoek.
 
De witte schoentjes zijn van mijn meisjes.
Gekocht toen mijn zusje ging trouwen.
 
De laklaag ziet er niet meer uit.
Hoe jammer ook.... maar weg.
 
Liever nu even een pijnmomentje
dan elke keer bij een opruimwoede
het jammer te vinden
 dat ze zo lelijk zijn geworden.
 
Verder wat babykleertjes die ik
nu eindelijk kan loslaten.
 
Ik vind ze warempel helemaal niet meer mooi...
...*Ü*...
 
Dag...dag... 

 
Dit is de bovenste doos.
 
Oké... diep ademhalen...
je bent goed bezig...
 
Alles wordt eerst maar eens op tafel uitgestald.
 
 
De voorraadpotten gaan voorlopig even
naar de kamerkast.
 
Daar heb ik nog meer van die potjes
 en met z'n allen zoeken ze een goede bewaarplek.
 
Maar daar heb ik nu nog geen ruimte voor.
 
Het grijze doosje wil manlief graag.
Die verhuist dus naar de mannenkamer.
 
De oude vaatdoeken gaan naar de gangkast.
 
De mandjes naar de kringloop.
 
Het dekbed wil manlief graag als poetslap.
Die worden dus in kleinere lapjes geknipt.
 
Eén waxinelichtje verhuist naar het toilet.
De andere is stuk en gaat weg.
 
Zie je dat kleine gele rondje...
dat is van de bellenblaas,
ooit eens ergens bij gekregen.
 
Die plaats ik in zicht.
Als Nora volgende week komt
en het is mooi weer ga ik wat bellen
voor haar blazen.
 
 
Deze lieverds komen in de weggeefhoek.
 
Jaren terug vond ik ze erg leuk
maar nu is het tijd om los te laten. 
 
Ohhh.... wat goed van mij...
ik voel zelfs geen behoefte
om de belletjes eraf te halen.
 
Zou het dan toch echt
 de goede kant met mij opgaan???

 
Op de bodem van de doos liggen wat stofjes.
 
Gekocht voor weinig voor ooit....
... en dat is al weer zeker 15 jaar geleden...
 
Dus naar de kringloop als er bij de weggeefhoek
geen belangstelling is.
 
Poehpoeh.... het gaat eigenlijk als een trein. 

 
Ik voel mij nog steeds goed,
dus wordt de derde doos ook maar eens gepakt.
 
Bij deze merk ik wel wat weerstand.
 
Maar ik besluit er niet aan toe te geven
en pak de doos resoluut uit.

 
Zo... wat een troep komt daar uit.
 
Ik begin met de twee groene bakken
met enveloppen.
  
 
Die passen prima bij elkaar in één bak.
 
En ik heb er ook al een plekje voor...
de mannenkamer...*Ü*...
 
De rest wordt gesorteerd
en zo komen er vanzelf stapeltjes.

 
Links boven een stapel met leuke schriften
en een adresboekje nog helemaal ongebruikt.
 
Die komen samen met het stapeltje rechts boven
bij mijn voorraad kleine kadootjes...
 
Het stapeltje linksonder lijkt zo klein
maar is toch nog best groot.
 
Vooral oude Ariadnes, Ariadne Baby & Peuter,
 en nog wat antieke uitgaven van o.a. Libelle en Ariadne.
 
Rechts onder een beste stapel met allemaal patronen.
 
Dat is een leuk uitzoekwerkje voor morgen.

 
Nog meer gesorteerde stapeltjes.
 
Met wel mijn mooiste vondst van vandaag...
...mijn geborduurde Markerrandenlap...
...die was al zeker meer dan een jaar zoek...
Ze krijgt een plekje in mijn handwerkkamer.
 
Ik grossier altijd in kaarten.
Het stapeltje rechtsboven krijgt een
plekje bij de andere verjaardagskaarten.
 
Er liggen nog wat borduurpatronen
die ik ga verkopen.
 
Een gidsje hoe te kalligraferen.
Die gaat naar mijn dochter.
Hoort bij de kalligrafeerpen die zij heeft.
 
Verder nog een stapeltje boeken.
Ook voor de handwerkkamer.
 
En nog wat handige schrijfkaartjes...
komt prima van pas want ik wil
wat teksten opschrijven en was nog
 aan het bedenken hoe ik dat zou doen.
 
Als dat niet het geval was geweest
had ik ze weggedaan naar de kringloop.
 
Ze liggen hier namelijk al jáááááááááren.

 
Iets voor bij mijn naaispullen.
Heel veel klitteband en nog
een beste lap strijkvlieseline.

 
Links een stapeltje met persoonlijke paperassen.
Die gaan in mijn ordner.
 
Zelfs nog een brief gevonden tussen de stapel
van mijn oudste dochter... die wordt zeker bewaard.
 
De snijmat en plaat krijgen een plekje
in mijn handwerkkamer.
 
Alleen Poohbeer.... ooit als pakketje
gekocht en nooit afgemaakt.
 
Weet ook nog niet of ik dat ga doen.
Twijfel...twijfel... twijfel...
 
Ik spreek met mijzelf af
 dat als ik het volgende week niet afmaak
beer toch echt verdwijnt...
 
Dapper Willeke....;)....

 
Tja... en dan deze...
Ook al zo'n oudje... maar ik vind de plaatjes zo mooi.
 
Mooi voor in mijn handwerkkamer.
 
Ik besluit op zoek te gaan naar een lijst
zodat ik de afbeeldingen kan afwisselen.
 
Oh... bedenk ik mij ineens...
dan is het wel handig om een to-do-lijstje te maken.
 
Kijk... daar kan ik mooi één van die schriftjes die
ik hierboven al ergens liet zien voor gebruiken.
 
Goed bezig...*Ü*...

 
Dit is net zo'n verhaal...
Voor ons huisje op het platteland...
... dat er waarschijnlijk nooit gaat komen...
 
Maar een mens moet wat te dromen hebben...
dus deze kalender blijft voorlopig nog.
 
Ik moet zeggen...
het opruimen en uitzoeken viel
mij vandaag erg mee.
 
Het meeste werk ging zitten
 in het maken van de foto's
 en het schrijven van dit bericht.
 
Ik ga zo even op de fiets naar de stad.
De zon schijnt uitnodigend en mijn hoofd
zit nog niet op slot maar wel helemaal vol.
 
Heerlijk even buiten...uitwaaien...
 
Fijn weekend allemaal
xxx


vrijdag 3 november 2017

Een nieuwe poging...

Opgeruimd en schoon...
meestal krijg ik de kriebels als ik zoiets lees.
 
Dat schoon... dat is geen punt...
al mogen de teugels op dit gebied
wel even weer wat strakker.
 
 
Maar dat OPGERUIMD...
 
Dat is echt een probleem.
Ik bewaar echt alles.
 
Het is al een poosje op een punt aangeland
dat er geen plek meer is
voor alle spullen die hier
in ons huisje te vinden zijn.
 
Er móet dus echt iets veranderen.
 
Maar ja... dat roepen wij
hier al wel een paar jaar...
... en daar blijft het dan bij.
 
Telkens begin ik met goede en frisse moed...
maar na een half uur, uur zakt diezelfde moed
mij in de schoenen.
 
Mijn hoofd gaat op slot
en ik verdrink in de grootte van de klus.
 
HELP....daar moet verandering in komen.
 
 
Maar hoe????!!!
Zal ik ooit een opgeruimd huis krijgen???
 
Vorige week werd er een nieuwe poging gedaan...
maar zoals vaker begin ik op veel te veel
plekken te gelijk.
 
De zolder, de rommelkamer en mijn handwerkkamer.
De klus krijgt een enorme omvang en dan gaat het mis.
 
Dit keer heeft het wel wat resultaat opgeleverd...
 
Wat oud papier voor de oud-papierbak.
Rommel voor de vuilnis, netjes gesorteerd.
 
Maar ook spullen waar ik nog wat mee moet.
 

Sindsdien kun je dit in mijn toch al kleine keuken vinden.
 
Er moet nog met de kids worden overlegd
of er iets bijzit dat zij willen hebben.
 
Daarna nog wat op marktplaats zetten of weggeven. 
Maar vervolgens gebeurd er dus helemaal niets.
 
 
Terugzetten is dit keer geen optie...
want als ik dat doe duurt het zeker weer
een jaar voordat ik moed heb verzameld.
 
ER MOET IETS VERANDEREN!!!
 
Sinds deze week is er weer
een sprankje hoop gekomen.
 
Door een opeenstapeling van gebeurtenissen.
 
Allereerst ben ik een paar weken geleden
het blog van Teunie, Eenvoudig leven (klik),
vanaf het begin gaan lezen.
 
Elke dag lees is een paar blogjes.
 
En zo, al lezend, ontdek ik een struktuur
waar ik misschien ook wel wat aan heb.
 

 
Elk jaar worden in haar gezin 
opruimsessies gehouden van garage, kamers etc.
 
Ook wordt er elk seizoen de kleding nagelopen.
 
Het ogenschijnlijke gemak waarmee
er afstand wordt gedaan van spullen helpt mij
 om na te denken waarom ik dat nu zo lastig vindt.
 
En wat voor mij zo bijzonder is...
de wereld vergaat niet
 nadat er vuilniszakken vol de deur uit zijn gewerkt.
 
Vandaar mijn poging van vorige week.
 
 
Als tweede gebeurtenis was er het logeeradres (klik)
waar ik het afgelopen weekend mocht zijn.
 
Al bij het naderen van de woning viel
mij één ding op.
 
De rust die ervan uit ging.
 
De hele benedenverdieping was opgeruimd en dat gaf rust.
 
Wat mij verder opviel in dit huis was
 dat elke kamer of ruimte een duidelijke functie had.
 
De zolderkamer was ingericht als fijne logeerkamer.
Heel sfeervol met de balken die het dak steunen...
de houten vloer... die je trouwens in het hele huis kon vinden.
 
Wij hadden dat vroeger ook
 maar hebben indertijd alles
vervangen door laminaat.
 
Ik was gewoon vergeten hoe warm
 een houten vloer aanvoelt... letterlijk...
heerlijk om met je blote voeten op te staan.
 
Op de eerste verdieping was
een gezellige en praktische hobbykamer.
 
De slaapkamer van de gastvrouw
heb ik niet gezien maar door de rest van het huis
denk ik dat het ook een fijne plek is.
 
In de badkamer stond niets te veel
maar ook niets te weinig
en daarbij was het ook nog eens heel smaakvol ingericht.
 
Als derde gebeurtenis ontdekte ik deze week
het blog "Een kastje per dag" (klik) van Nelleke.
 
Wat was alles herkenbaar wat hier werd beschreven.
...*Ü*...
 
Dus is er een knoop doorgehakt.
 
 
Ik ga een nieuwe poging doen.
Maar dit keer wordt het kleinschaliger aangepakt.
 
Want dat het anders niet lukt heb ik vorige week wel ontdekt.
 
En daarom dit blog.
Als steuntje in de rug en als dagboek.
 
Het zal heus allemaal niet in één keer goed gaan.
 
Maar het lijkt mij heerlijk
 om de goede momenten te vieren
 en bij de mindere momenten te leren
 wat ik een volgende keer anders kan doen.
 
Mocht je mee willen doen
of heb je een blog over dit onderwerp...
ik hoor het graag.
 
Misschien kunnen wij elkaar motiveren
of met tips (verder) op gang helpen.

Kleine stapjes...

 Deze week is er niet  veel gedaan op zolder.  De boot vroeg nog wat aandacht. Maar ik ben met de kast begonnen. Zo zijn er twee vakken vrij...