Vandaag begin ik met de afwas.
Daarna maak ik ons bed op
en gaat er een wasje in de machine.
Dan verder met de klus van gisteren...
...de woonkamer opruimen en het huis stofzuigen.
Dat opruimen is geen grote klus.
De post kan naar de studeerkamer van mijn man...
...oud papier gaat naar de papierbak.
Er liggen ook wat spullen van mijzelf...
die breng ik naar de plek waar het hoort.
Ik besluit het stofzuigen later te doen.
Want er ligt al wat vouw- en strijkgoed
in mijn wasmand.
En daar komt de was van gisteren
nog bij.
Dat ga ik vandaag mooi wegwerken.
En daarna mag de stofzuiger
door het huis vliegen.
Strijken is voor mij geen straf...
hoewel ik er niet altijd zin in heb.
Maar vanochtend wel...
...*Ü*...
Na een poosje
liggen er keurige stapels met schoongoed...
... klaar om opgeruimd te worden.
Ondertussen piept de wasmachine
als teken dat de was klaar is.
Die hang ik in het trapgat te drogen.
Daarna is het toch echt tijd
om de stofzuiger zijn werk te laten doen.
Een wel besteedde ochtend.
Heerlijk alles aan kant...
vanmiddag wordt er heerlijk gehandwerkt.
Ja... dat had ik gedacht.
Het verhaal wat nu volgt heeft niets
met schoonmaken of opruimen te maken.
Dus voel je vrij om hier te stoppen met lezen.
Manlief belt tijdens zijn middagpauze
dat het schadeherstelbedrijf hem heeft geinformeerd
dat onze auto zo goed als klaar is.
Er moet alleen nog een sierstrip worden bevestigd
maar dat kan op een later moment.
Deze blijkt niet voorradig.
Iets in mij zegt dat ik beter eerst
telefonisch contact kan opnemen
met het schadeherstelbedrijf
want is de auto ook regendicht.
De dame bevestigt dat de auto klaar is
en ik kan er gewoon mee rijden...
...in principe...
Dat "in principe" zit mij niet zo lekker.
Ik bel voor de zekerheid
ook nog even met het verzekeringskantoor.
Daar krijg ik als advies het bedrijf te vragen
of ze garant kunnen staan voor gebruik
van de auto in de huidige staat.
Wanneer ik bij het bedrijf arriveer
staat de auto buiten op het parkeerterrein.
Ik besluit te kijken welke sierlijst er wordt bedoeld
en zie tot mijn schrik dat het rubber
dat zorgt voor de afsluiting van het raam en het portier ontbreekt.
Opnieuw contact gezocht
met het verzekeringskantoor.
Want over de hele breedte van het achterraam
zit gewoon een kier van ruim 1 cm.
...Zucht...
Ik wordt niet veel wijzer van het gesprek
maar begrijp dat ik recht op vervangend vervoer heb
wanneer de auto niet gebruikt kan worden.
De medewerker van het schadeherstelbedrijf
is het met mij eens dat het er
wel raar uitziet zo zonder raamrubber
waarbij je gewoon in de deur kunt kijken.
Hij zoekt naar een oplossing samen met iemand van de werkplaats.
De kier wordt met tape afgeplakt...
geen gezicht natuurlijk.
Er worden nog wat andere onregelmatigheden
weggewerkt en opgelost.
Ze staan in ieder geval wel garant.
Ondertussen zijn we gewoon al 2,5 uur verder
na het telefoontje van mijn lief.
Van de vervangende auto wordt de km-stand genoteerd
en gecontroleerd of we deze netjes hebben afgetankt.
Uiteraard.
Wanneer we weer naar binnen willen gaan
zie ik de andere kant van onze auto...
...en de moed zakt mij in de schoenen.
Er zit een behoorlijke kras.
Ik attendeer de medewerker hierop
en vertel dat die er niet was bij aflevering van de auto.
Hij gaat de foto's controleren...
... en inderdaad geen kras.
Zij nemen de verantwoordelijkheid
en de kras wordt professioneel weggewerkt
wanneer de auto voorzien wordt
van de rubberen afwerkrand.
Ik vraag of er niet iets moet worden vastgelegd
omdat er nu niets zwart op wit staat.
Mevrouw... u hebt van mij de toezegging
dat wij het gaan herstellen.
Was het 12.30 uur toen manlief mij belde
het is 15.30 uur wanneer ik weer thuis kom.
Daarna bel ik opnieuw het herstelbedrijf
en vraag of ik het verzekeringskantoor
moet informeren over deze nieuwe schade.
Opnieuw wordt toegezegd dat ze het netjes zullen verhelpen
wanneer de auto terugkomt voor de laatste afwerking.
Het staat allemaal in ons systeem.
Deze hele gang van zaken
is zo buiten mijn comfortzone.
Wanneer ik dit zo tik
bedenk ik dat ik gewoon zelf
het schadeformulier had moeten pakken
en deze had moeten invullen.
Gewoon zakelijk en professioneel...
... zoals zij dat normaal ook doen.
Maar ja...
dat bedenk ik vaak allemaal achteraf.
Herken je dat...
...dat je achteraf denkt
waarom heb ik niet gewoon...
We zullen zien hoe dit afloopt.
Maar van handwerken
is het vandaag niet meer gekomen.